مقدمه: هدف یک نظام تامین مالی کارا آنست که منابع کافی را برای دسترسی مردم به خدمات بهداشتی عمومی و مراقبتهای فردی فراهم آورده، به گونه ای که آحاد جامعه به دلیل عدم توانایی در پرداخت از برخورداری خدمات سلامت محروم و یا به دلیل پرداخت آن به سمت فقر کشانیده نشود. یکی از شاخص های مشارکت در تامین منابع مالی، میزان خانوارهای مواجهه شده با هزینه های کمرشکن سلامت می باشد. هدف این مطالعه سنجش میزان این شاخص در استان کرمان و شناخت عوامل موثر بر آن می باشد. روش کار: مطالعۀ توصیفی- تحلیلی حاضر با استفاده از داده های گذشته نگر انجام گردید. جامعه پژوهش حاضر شامل تمامی خانوارهای ساکن در استان کرمان در سال 1387 شمسی بود. نمونه پژوهش شامل 1480 خانوار بود. روش نمونه گیری از نوع تصادفی سیستماتیک بود که توسط مرکز آمار ایران به طور فصلی به تفکیک برای مناطق شهری وروستایی صورت می گیرد. داده های لازم برای این پژوهش از طرح آمارگیری هزینه – درآمد خانوارها سال 1387 کسب گردید. خانوارهایی که میزان مشارکت مالی آنها در نظام سلامت بیش از 40 درصد باقیماندۀ درآمد آنها بعد از کسر هزینه های معاش بود، در دسته خانوارهای دارای هزینه های کمرشکن محسوب گردیدند. به منظور شناسایی عوامل موثر بر بروز هزینه های کمرشکن از آزمون مربع کای و رگرسیون لجستیک استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها از نرم افزارهای Excel و SPSS19 استفاده گردید، سطح معنی داری 95 درصد در نظر گرفته شد.. یافته ها: 1/4 درصد از خانوارها با هزینه های کمرشکن سلامت مواجه شده بودند. خانوارهای شهری نسبت به خانوارهای ساکن مناطق روستایی تقریبا 5/1 برابر بیشتر دچار هزینه های کمرشکن سلامت شدند. مواجهه با هزینه های کمرشکن سلامت با متغیرهای مصرف خدمات سلامت به ویژه خدمات بستری، سرپایی و دندانپزشکی ارتباط معنی دار داشت(05/0P≥). نتیجه گیری: استفاده از خدمات دندانپزشکی ، بستری و سرپایی(رادیولوژی، سونوگرافی، رادیوتراپی، اکوکاریوگرافی، MRI ، تست ورزش، اندوسکوپی ، نوار قلب و..) مواجهه با هزینه های کمرشکن سلامت را افزایش می دهد. یافته های این مطالعه بینش لازم برای برنامه ریزان و سیاستگذاران سلامت، در خصوص ویژگیها و عواملی که خانوارها را در برابر هزینه های سلامت آسیب پذیرتر می نماید، فراهم نموده است.