مقدمه: اولین گام در توسعه فناوری پزشکی از راه دور، شناخت جایگاه راهبردی این فناوری در آن کشور است. هدف این مطالعه بررسی جایگاه راهبردی بکارگیری فناوری پزشکی از راه دور در کشور بود.

روش­: روش تحقیق حاضر توصیفی می­باشد و برای گردآوری داده­ها از روش دلفی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه نمونه­گیری هدفمند بود. برای تحلیل داده­ها از جداول تهیه شده حاوی حداقل امتیاز و حداکثر امتیاز داده شده به همراه عدد میانه و عدد چارک اول و چارک سوم و دامنه بین چارکی استفاده شد.

یافته­ ها: در خصوص وضعیت محیط اجتماعی جهت بکارگیری فناوری پزشکی از راه دور در ایران، اختلاف نظری میان صاحب نظران وجود ندارد (دامنه بین چارکی = صفر). بر اساس نظر صاحب نظران عوامل داخلی بکارگیری فناوری پزشکی از راه دور در کشور از قوت نسبی برخوردار می­باشد و در این خصوص اختلاف نظر زیادی میان صاحب نظران وجود ندارد (دامنه بین چارکی = 1). امتیاز بدست آمده برای کل عوامل داخلی با توجه به اهمیت و ضروری بودن آن­ها مقدار 790 بوده که صاحب نظران 297 امتیاز برای وضعیت ایران قائل شده بودند. این مقدار امتیاز در حدود 38 درصد از کل امتیاز می­باشد که نشان می­دهد کشور ایران در این خصوص دارای ضعف نسبی می­باشد.

بحث و نتیجه ­گیری: ایران از نظر به کارگیری این فناوری در ناحیه چهار جدول موقعیت راهبردی است که نشان می­دهد، کشور به لحاظ شرایط محیطی در وضعیت فرصت نسبی قرار گرفته ولی از لحاظ عوامل داخلی دارای ضعف می­باشد. با توجه به جایگاه راهبردی بدست آمده برای فناوری پزشکی از راه دور در ایران، باید سیاست توانمند­سازی درونی و تقویت زیر ساخت­ها، به جهت رفع ضعف در عوامل داخلی، اعمال گردد.